18 aprile 2011, muore per malore Pietro Ferrero, il nipote
della Nutella.
Il cioccolato in sé già divideva il mondo da secoli: “Il mondo si divide in: quelli che mangiano il cioccolato senza
il pane; quelli che non riescono a mangiare il cioccolato se non mangiano anche
il pane; quelli che non hanno il cioccolato; quelli che non hanno il pane”. (Stefano Benni)

La Nutella è invece entrata con forza e immediatezza
nell’immaginario collettivo. Da quello giocoso a quello erotico. Da sempre la
si utilizza per placare rabbie e tensioni, come
antidepressivo naturale, come scelta politica, come seduzione, è stata recitata
e cantata come nessun altro alimento prima :
“Se la cioccolata
svizzera è di destra, la Nutella è ancora di sinistra” (G. Gaber) .
“Provare le ricette, collaudare la cucina, usare la Nutella,
usare farina” (Negrita) .
“Lanutella di tua sorella” (Ivan Graziani con Renato Zero) che
recita fra l’altro: “Un massaggino tu mi devi fare un massaggino se tu mi vuoi
bene un massaggino tu mi devi fare sì, però con la nutella….”
Ma
il poema epico più serio è stato scritto da Riccardo Cassini
Nutella omnia divisa est in partes
tres:
Unum: Nutella in vaschetta plasticae.
Duum: Nutella in viteris bicchieribus custodita.
Treum: Nutella sita in magno barattolo (magno barattolo sì, sed medium est si
magno Nutella IN barattolo).
Nutella placet omnibus pueris atque puellis sed, si troppa Nutella fagocitare,
cicciones divenire, cutaneis eructionibus sottostare et brufolos peticellosque
supra facie tua stratos formare atque, ispo facto, diarream cacalleramque
subitaneam venire.
Propterea quod familiares, et mamma in particulare, semper Nutella celat in impensabilis
locis ut eviteant filiis sbafare, come soliti sunt.
Sed domanda spontanea nascet: si mamma contraria est filiales sbafationes,
perché Nutella comprat et postea celat?
Intelligentiore fuisse non comprane manco per nihil…sed forse mammae etiam Nutella
sbafant: celatio altrui non est vendetta trasversalis materna propterea quod ea
stessa victima fuit, sua volta, matris suae.
“Sic heri tua mamma Nutella celavit, sic hodie celis filiis tuis”.
Sed populus totus cognoscit ingenium puoerorum si in ballo Nutella est: vista
felinos similante habent ut scruteant in tenebris credentiarum; manes prensiles
aracnidarum modo ut arrampiceant super scaffalos sgabuzzinarum; olfactum
caninum-canibus superior- per Nutellam scovare inter mucchios anonimarum marmellatarum
fructarum.
Memento semper: filius, inevitabile, nutella scovat sed non semper magnat.
Infactum, fruxtratione maxima filii si habet quando filius scovat barattolorum
sed hoc barattolus novus atque sigillatus est, propterea quod si filius aprit
et intaccat barattolum intonsum, sputtanatus fuisse!
(Eh!Erat novus…).
Hoc res demonstrat omnibus mammis nascondimentos novorum barattolorum Nutellae
fatica sprecata esse.
Non fruxtatione maxima, sed notevolis incavolatio si habet si filius ritrovat
barattolorum quasi vacuum, giusto minima cum nutella et alcunam partem
manducare non potest quod barattolum vacuum buttatum fuisse ab mamma, non
conservatum, inde semper minimum fondum Nutellae rimanendum est.
Hoc res demonstrat omnibus mammis nascondimentos quasi vacuorum barattolorum
Nutellae ulteriore fatica sprecata al quadratum esse.
Unica possibilitas felicitatis filii est rinvenire barattolorum medio vacuum et
medio plenum, in hoc modo dues o tres cucchiailli Nutellae videantur sbafandi
sunt.
Sed, post sbafationem, ad editandum sgamati esse mamorandae sunt smucinatio
atque mischiatio Nutellae rimastae ut si fingeat nemo toccavit nemo magnavit.
Etiam, primariae imoportantiae res, cucchiallus lavare asciugareque ne tracciam
ullam lasciare.
Hac termia ipotesis unica ragione est pro fatica mammarum, sed ulteriores
domandae spontanea nascunt.
Ne valet la penam?Hoc casinus toto per tres cucchiaillos fetientos Nutellae
?Qui ve lo fecit fare ?
Et, postea, postea, non vi lamentatis si filii, provati astinentiarum Nutellarum,
drogaturi sunt!
Ullae lacrimae coccodrillarum accettatae sunt: non diciate non avvertendi non
fuissimus.
Salutiis bacisque
Caius Julius Ferrerus
Nessun commento:
Posta un commento